Het onderzoek werd uitgevoerd onder 284 verpleegkundestudenten van een universiteit in Ankara. De dataverzamelingsperiode vond plaats in het academisch jaar 2019-2020, tussen 20 en 30 juni. Twee vragenlijsten zijn afgenomen: de Intercultural Sensitivity Scale (ISS, Interculturele Gevoeligheidsschaal) en de Intercultural Effectiveness Scale (IES, Interculturele Effectiviteitsschaal). De ISS meet culturele gevoeligheid, waaronder betrokkenheid bij interactie, respect voor culturele verschillen, vertrouwen in interactie, plezier in interactie en aandacht voor interactie, met 24 items. Interculturele Effectiviteitsschaal (IES) meet culturele effectiviteit met (in de Turkse versie) vijftien items die de dimensies gedragsflexibiliteit, respect voor interactie, en ontspanning in interactie meten. Bij beide instrumenten duiden hogere scores op meer sensitiviteit en effectiviteit.
Het niveau van culturele sensitiviteit onder de verpleegkundestudenten in het onderzoek was hoog (92,56; ± 11,98; 53-118), terwijl het niveau van culturele effectiviteit matig was (53,87; ± 6,28; 38-75). Studenten slaagden er dus niet in om de emotionele dimensie (sensitiviteit) adequaat om te zetten naar de gedragsdimensie (effectiviteit). Wel werd een positief, gematigde en statistisch significante correlatie gevonden tussen de ISS- en IES-scores. Met andere woorden: naarmate de culturele sensitiviteit toenam, nam ook de culturele effectiviteit toe. Daarnaast bleek dat vrouwen een hogere culturele sensitiviteit en effectiviteit hadden dan mannen, en studenten die geen Engels konden begrijpen en spreken een lagere culturele sensitiviteit en effectiviteit hadden dan studenten die dat wel konden. Op basis hiervan raden onderzoekers aan om onderwijscurricula te herzien en culturele communicatiecompetenties te verbeteren, met extra aandacht voor programma’s die het Engels spreken verbeteren.
Samengevat door: Jeroen Dikken