Het is dinsdagmiddag half twee. Gespannen wachten vier derdejaarsstudenten verpleegkunde op de medewerkers van de thuiszorg, die hun project Zorgtechnologie komen bezoeken. De afgelopen twee keer was het wachten voor niets. Er kwam niemand opdagen. Maar deze keer stappen vijf medewerkers door de deur. Jassen worden opgehangen, drinken verzorgd en er zijn koekjes. ‘Wat fijn dat jullie er zijn’, beginnen we. ‘Ja, altijd leuk toch, om studenten te kunnen helpen met hun eindopdracht’, antwoordt Lies. Hoe krijgen we medewerkers naar ons project, vroegen we ons na twee mislukte keren af. Student Souffian brengt in: ‘Weet u mevrouw, zorgmensen hebben niet zoveel met zorgtechnologie, maar ze vinden het wel altijd leuk om mij te helpen om iets te leren.’ Ook vandaag sta ik weer versteld van de praktische wijsheid van onze studenten. Geen uitnodiging voor het project Zorgtechnologie dus, maar een uitnodiging om studenten te begeleiden in “instructie geven”.
Tijdens de instructie kwam al snel een gesprek op gang over zorgen en dilemma’s uit de praktijk. En ook over ook ideeën en kansen. ‘Deze smartwatch is echt iets voor mevrouw Delham. Ze verliest soms het overzicht. Ik denk dat zij ermee kan leren werken.’ ‘Dit was een leerzame en leuke middag. Jullie hebben het echt goed gedaan,’ zo sloten de medewerkers af.
Enkele weken later spreek ik de studenten opnieuw. Wat was voor hen het meest waardevol in dit project? ‘Dat ik anderen iets heb kunnen leren!’ zegt Mandy meteen. Ze kijkt me even diep aan en vervolgt dan: ‘En dat voor iemand die nooit goed heeft kunnen leren! Ik had niet gedacht dat ik dat kon. Maar ik vind het superleuk. Misschien wil ik later wel praktijkbegeleider worden.’
Op het mbo merk ik vaak dat jonge mensen onzeker zijn of ze wel goed genoeg zijn. Veelal hadden ze eerder in hun leven vervelende ervaringen dat hun soort kennis minder waard is, onvoldoende scoort. Laten we stoppen met hoger en lager, met slimmer en minder slim. Treed deze toekomstige collega’s evenwaardig tegemoet en nodig ze uit om hun praktische wijsheid te laten ontkiemen. Daar begint voor mij leiderschap.
Désirée Bierlaagh,
gastredacteur
