Opinie
Wij vroegen u te reageren op de volgende stelling: ‘We moeten accepteren dat stagiaires, door het tekort aan verpleegkundigen, te snel zelfstandig worden ingezet’.
Op LinkedIn ontvingen we unanieme reacties: niet accepteren! Alternatieven en oplossingen worden aangedragen, maar ook wordt onderkend dat er nog een lange weg te gaan is.
Slimmer werken
‘Beslist niet accepteren. Stagiaires hebben goede begeleiding, goede voorbeelden en rolmodellen nodig. Het begeleiden van stagiaires is een onderdeel van ons beroep, niet iets ernaast. Van iedere verpleegkundige mag verwacht worden dat ze stagiaires kan begeleiden. Als iedere verpleegkundige dagelijks samen zou opwerken met een stagiaire leren zij van elkaar en is er ruimte voor meer stagiaires. Er kan meer dan je denkt; niet harder werken, maar slimmer. Stagiaires voegen kwaliteit van zorg toe, juist omdat zij boventallig zijn en dat moeten we zo houden. Gun elkaar de tijd van het leren, en van geleidelijk en verantwoord loslaten. Te snel loslaten kan leiden tot onverantwoorde risico’s in de patiëntenzorg en het opbranden van stagiaires. Toon leiderschap door dit niet te accepteren. En we hebben toch geleerd van het verleden (en heden!) dat het opleiden van te weinig verpleegkundigen en verzorgenden leidt tot tekorten? Dus zet de deuren open om onze toekomstige collega’s met open armen te ontvangen!’
- Caroline van Mierlo, adviseur Verpleegkundigen en Verzorgenden Nederland.
Samenwerken
‘Door de krapte op de arbeidsmarkt ontstaat er een probleem bij de begeleiding van stagiaires. Om dit probleem op te lossen is het belangrijk dat er op de werkvloer een cultuur ontstaat om samen te willen leren. Niet focussen op het begeleiden van alleen stagiaires, maar veel meer met elkaar vraagstukken bespreken in de teams. Stagiaires en medewerkers samen op zoek laten gaan naar hun leervraag en die laten aansluiten bij de dagelijkse praktijk. Dan wordt het begeleiden een onderdeel van het werk in plaats van een los onderdeel van de werkzaamheden. Een stagiaire zal dan zelf op een gegeven moment zelfstandig taken gaan uitvoeren, omdat hij kan terugvallen op het team of collega-verpleegkundigen. Daarnaast is het belangrijk om samen met het roc of hogeschool op te trekken. Het praktijkgestuurd leren bij Laurens samen met het Albeda College is daar een voorbeeld van. Stagiaires kunnen sneller verbanden leggen, alles wat ze leren kunnen ze beter toepassen. Daarnaast zitten ze met de klas in een locatie, bewoners lopen soms binnen en er zijn met regelmaat gastdocenten uit de praktijk.’
- Silvia Strooband, teammanager Laurens Academie.
Kwaliteit van zorg
‘Niet accepteren. Op deze wijze raak je alleen maar stagiaires kwijt. De tekorten worden hierdoor steeds groter. Een goede begeleiding komt ook ten goede van de kwaliteit van zorg.’
- Gea Doejaaren, ontwikkelcoach bij De Zellingen
Vorm van inserviceopleiding
‘Niet zomaar accepteren en met de scholen in gesprek gaan om meer praktijkgestuurd te gaan leren, zodat, als stagiaires ingezet gaan worden, zij er ook klaar voor zijn. Zowel mentaal als vakbekwaam. Dit vraagt een andere aanpak. Welke aanpak ik dan voor me zie, is een beetje terug naar vroeger, naar de inserviceopleiding, maar dan aangepast aan deze tijd en bewezen leermethoden: praktijkgestuurd leren, aangevuld door just in time kennis aanbieden, aangevuld met micro learning. En dan natuurlijk individueel op maat.’
- Juliette Hollen, learning and development, Maassluis.
Nieuwe stelling
De stelling waarop u kunt reageren:
‘Het is noodzakelijk dat er een kwaliteitsregister voor opleiders komt’
Veel beroepsgroepen kennen een kwaliteitsregister met eisen voor registratie en herregistratie. Over het nut van een register is nauwelijks discussie; het draagt bij aan de professionalisering van het beroep. Mensen die afhankelijk zijn van deze beroepsbeoefenaren kunnen er dan op vertrouwen dat de kennis actueel is, dat er activiteiten gevolgd worden om de eigen deskundigheid te bevorderen en er aan een aantal omschreven uren beroepsuitoefening is voldaan.
Opleiders van zorgprofessionals hebben een dergelijk register niet. Hoe wordt de kwaliteit van het opleiden gewaarborgd?
Wilt u hierop reageren?
Laat ons weten wat u van de stelling vindt. Stuur uw bijdrage van maximaal 250 woorden uiterlijk 11 februari 2019 naar redactie@onderwijsengezondheidszorg.nl.
U kunt ook reageren via Twitter met #OenG of @OenGredactie of via de LinkedIn-groep Tijdschrift Onderwijs en Gezondheidszorg. De redactie behoudt zich het recht voor om bijdragen in te korten of te weigeren.
