Drie alumni waren op weg naar een reünie van school. Zij haalden onderweg herinneringen op aan hun leraren. ‘Mijn favoriete leraar’, zei de eerste, ‘was een docent die mij aanspoorde om minder dogmatisch te leven en wat meer naar mijn gevoel te luisteren.’ ‘En mijn lievelingsleraar raadde mij aan juist niet alleen op mijn gevoel af te gaan maar hieraan woorden te geven’, vertelde de tweede. De derde alumnus vulde aan: ‘Ik was een student die de theorie moeilijk aan de praktijk wist te verbinden. Mij is de leraar die kritische vragen stelde het meest bijgebleven.’ Bij aankomst op school werden ze gezamenlijk door hun favoriete leraar binnengelaten. Het bleek een en dezelfde leraar te zijn (Bot, 2011).
