Het is zo langzamerhand traditie geworden dat nummer vier van Onderwijs en gezondheidszorg gewijd is aan een speciaal thema. Een thema dat de verbondenheid weergeeft tussen de onderwijsinstellingen uit de beroepskolom en de instellingen uit de gezondheidszorg. Het eerste themanummer ging over competenties, het tweede over didactiek van het gezondheidszorgonderwijs, het derde over het leren op de werkplek en dit themanummer gaat over kennisdeling. Kennisdeling kent vele aspecten en perspectieven. Het bezit van kennis gaf in het midden van de vorige eeuw personen toegang tot bronnen, die voor een ander niet toegankelijk waren. De school was per definitie een kennisinstituut en leidde op tot machtige burgers. In deze eeuw, de eeuw waarin we met moeite kennis kunnen bijhouden, wordt kennis opgevat als transfer, deling, diffusie, creatie en communicatie. Kennis heeft in tegenstelling tot de vorige eeuw niet alleen persoonlijke waarde, maar vooral ook maatschappelijke, economische en organisatorische waarde. Mensen in onderwijsinstellingen en in de zorginstellingen zijn letterlijk druk in de weer om kennis met elkaar te delen. Op deze wijze dragen zij bij aan verbetering van de opleidingen gericht op verzorging en verpleging. Het delen van kennis in netwerken geeft de deelnemer fysieke en geestelijke kracht; inspiratiebron voor verbetering van de opleidingspraktijk. In dit themanummer wordt vanuit vele perspectieven aandacht geschonken aan kennisdeling, gericht op het bieden van ‘kracht’ aan docenten en praktijkopleiders. Namens de redactie van Onderwijs en gezondheidszorg wensen ik u met dit nummer veel leesplezier.
Henk Ritzen, hoofdredacteur