Informeel leren in de zorg

Onlangs sprak ik met een bestuurder van een kleine woonzorgorganisatie. Hij vertelde me hoe hij de kwaliteit van de rapportages over cliënten het afgelopen jaar enorm had zien toenemen. Had hij zijn medewerkers op training gestuurd? Had hij een coach ingehuurd om de schrijfvaardigheid van hun medewerkers te vergroten? Of had hij zijn medewerkers streng toegesproken over de noodzaak de kwaliteit te verbeteren? U raadt het al: geen van deze maatregelen was genomen. Wat had hij dan wel gedaan? Hij had de rapportages van de zorgverleners opengesteld voor de mantelzorgers, zodat ook zij op de hoogte waren. De zorgverleners kregen reacties en vragen over de inhoud en begonnen zich zorgen te maken over de kwaliteit. Ze gingen te rade bij collega’s om tips en suggesties en verbeterden zichzelf en elkaar al doende. Het is een prachtig voorbeeld van een aanpassing in de context die leidt tot meer benutting van het lerend vermogen door informeel leren in de organisatie.
In dit artikel ga ik in op informeel leren in teams en organisaties en de mogelijkheden om deze ontwikkelkracht beter te benutten, specifiek in de zorg. Het concept vormt een essentieel onderdeel van mijn promotieonderzoek naar de relatie tussen informeel leren en het verandervermogen van zorgorganisaties.