Een open blik

In maart/april werd het jaarlijkse Skills the Finals georganiseerd; het nationale kampioenschap voor beroepen. Een groots festijn in de Jaarbeurs in Utrecht, waar ruim zevenhonderd finalisten met elkaar de strijd aangaan in meer dan zestig vakwedstrijden. Daarnaast was er ook ruimte voor loopbaanoriëntatie en -begeleiding (LOB)-experiences; prachtige stands die ingericht waren om kennis te maken met verschillende beroepen.Samen met een aantal collega’s was ik uitgenodigd door ROC Midden Nederland om deel te nemen aan hun LOB-experience. Deze LOB-experiences stond in het teken van de inzet van zorgtechnologie om te laten ervaren door de (meestal) jonge bezoekers van Skills the Finals. Een hele happening dit festijn; voor het eerst sinds de uitbraak van corona weer een grote bijeenkomst waar ongeveer 30.000 bezoekers op af komen. Patissiers, automonteurs, doktersassistenten en metselaars. Voor bijna ieder denkbaar beroep waren er vakwedstrijden georganiseerd. Met grote concentratie namen de jonge vakmensen deel aan de wedstrijden. Prachtig om te zien. Zowel mijn collega’s als ik vonden het een verfrissende ervaring om de jonge mensen te spreken die de LOB-experiences van ROC Midden Nederland–ZorgSpectrum bezochten. Een club jonge mensen, onderweg naar de mocktailbar (ook de horeca-opleidingen waren natuurlijk vertegenwoordigd), kwam even bij ons buurten. ‘Ik heb niets met de zorg en wil er ook nooit werken,’ zei een jongeman van 14 jaar. ‘Maar ik wil graag zo’n “hoe voelt het om tachtig-plusser te zijn in een minuut-pak” aan.’ Het pak werd aangetrokken, veel selfies genomen en ze rolden met elkaar over de vloer van het lachen. Ook de VR-bril werd gretig gebruikt. Heel verfrissend. Het plezier. Al die selfies. En ook het kennismaken met een vak of branche waarvan je weet dat je er eigenlijk niet wilt werken, want de jongeman in kwestie wilde het liefst monteur worden. Die onbevangenheid moeten we koesteren.
Tegelijkertijd vond ik het ook confronterend. In Nederland moeten onze jonge mensen op jonge leeftijd kiezen. Kiezen voor een beroep en een loopbaanpad waarvan je hoopt dat het niet alleen nu, maar ook in de toekomst bij je past. Het zette me aan het denken. Kunnen we nog meer vakoverstijgend van elkaar leren? Onze jonge monteur-in-spe, die na de zorgtechnologie-ervaring graag de mocktailbar wil bezoeken, welke inzichten heeft hij ons te bieden? Volgens mij staan we aan het begin van mooie ontwikkelingen hierin: NL leert door, het STAP-budget, anders kijken naar inzet van vakmensen. Onze jonge mensen zijn er klaar voor. Laten wij ook met een (VR-)bril van een 14-jarige kijken naar de toekomst.