Ik kan het me goed herinneren. Op de gesloten opnameafdeling hadden we een ongekend drukke periode. Vijf cliënten met agressief gedrag, drie cliënten die veel ondersteuning in de zelfzorg nodig hadden en onze negende crisisopnameplek was bezet. In het kantoor ging het alleen nog maar over de drukte. De volgende ochtend werkte ik met een mannelijke collega. Volledig in de sfeer van de afgelopen dagen verzuchtte ik: ‘Het is wel heel druk en zwaar op de afdeling hè?’ Het enige wat hij zei was: ‘Weet je, we gaan gewoon beginnen en ons best doen, de rest zien we wel.’ Met die zin in mijn hoofd gingen we aan de slag. Wat een effect: alles lukte en de agressie was minimaal.
&ellipsis;