Waarom is implementatie het verwaarloosde kindje van wetenschappelijk onderzoek? Heb je als wetenschapper een waardevol onderzoek afgerond over sociale participatie, hemianopsie of echolocatie en sta je met oprechte trots te vertellen dat de zorg voor mensen met een visuele beperking grote stappen voor waarts kan maken, dan sluit je af met de opmerking dat de implementatie vervolgens de verantwoordelijkheid is van de instelling.
Meer dan de helft van alle implementatietrajecten die op deze manier worden overgeheveld naar een zorgpraktijk zijn tot mislukken gedoemd. Wanneer je alle uren optelt, vanaf de voorbereiding na een call tot aan de presentatie van het resultaat, en je dit vermenigvuldigt met het uurtarief van een onderzoeker, kom je tot een indrukwekkend eindbedrag. Als je deze bedragen afzet tegen het aantal succesvolle implementaties in de praktijk zie je opeens de bodemloze put opdoemen. Waarom zoveel geld besteden aan goed onderzoek als er vervolgens in de praktijk zo weinig mee wordt gedaan?
Implementatie is een vak en niet iets wat je er zomaar even bij doet. En implementeren van onderzoeksresultaten is een specialisme. Dat vraagt kennis en vaardigheden van een complexe zorgpraktijk die constant in beweging is en waar de waan van de dag vaak leidend is. Een praktijk die niet altijd zit te wachten op een nieuwe methodiek die soms letterlijk als een weeskindje bij de deur van de instelling wordt achtergelaten.
Wetenschappelijk onderzoek doen is meer dan alleen het verzamelen van gegevens en het ontwikkelen van nieuwe kennis, inzichten en methodieken. Het is ook de verantwoordelijkheid van een onderzoeker om zich van het begin af aan te verdiepen in de succes- en faalfactoren die uiteindelijk bepalen of zijn nieuwe kennis wordt toegepast in de dagelijkse praktijk. Dat vraagt inderdaad een aantal andere kwalificaties van een onderzoeker en de bereidheid om zich vanaf het begin onder te dompelen in de structuur en cultuur van de instelling. Als het je voldoende waard is om je onderzoek niet als een nachtkaars te laten uitgaan, zoek dan de verbinding, laat het niet aan anderen over maar ga het zelf doen.