Vergrijzing

‘Tot en met 2050 neemt de vergrijzing toe. Dat betekent dat er een groeiende behoefte ontstaat aan professionals die verstand hebben van ouderen.’ Zo las ik enige tijd geleden in dit tijdschrift. Hoewel ik nog nauwelijks grijs ben, word ik 100 in 2050. Dat wordt dus volop genieten van deskundigen die verstand van mij hebben. De angst voor de grijze golf brengt ons de toegepaste gerontologie. Dat worden mooie tijden.
Dat ik dacht dat we het met verpleegkundigen en verzorgenden met liefde en gevoel voor ouderen wel zouden redden, schijnt een beetje naïef. Past bij de leeftijd natuurlijk.
Mensen met verstand van ouderen beginnen met minimaal havo of vwo. Na hun beroepsopleiding zijn ze casemanager, ondernemer/innovator of consultant. Dit alles in de toegepaste gerontologie. Ik houd niet van lange citaten, maar de volgende zinnen wil ik u niet onthouden, want onze toekomst is te mooi om waar te zijn.
‘De casemanager coördineert cyclisch zorg en wettelijke aanvragen. De ondernemer/innovator signaleert ontwikkelingen en vertaalt ze in activiteiten en producten. De consultant adviseert managers over recht, arbeid en levensloop. Dit kunnen ook adviezen zijn aan ouderen zelf.’
Jawel, last but not least natuurlijk ‘ook aan ouderen zelf’. Je hoort het ze zeggen. Hebben we straks eindelijk professionals die ‘verstand van ons hebben’, praten ze vooral met elkaar en met derden over ons. Die types herken ik aan hun managementpak, waarvan de broek bij aankoop al te groot is bemeten.
Ik lees dat studenten en docenten enthousiast zijn. De laatsten vinden vooral het pionieren met de opleiding uitdagend. Dat belooft wat.
Waarschijnlijk zie ik de waarde van een nieuwe laag in de organisatie niet. Dat klopt. Dankzij een bijkomend verschijnsel van vergrijzing: ervaring. Ongetwijfeld hopen deze docenten later zelf te genieten van de toegevoegde waarde van hun studenten. Zij zullen er hooguit wel eens een ontmoeten op een van de schaarse momenten waarop die ‘de werkvloer aandoet’. Ik vermoed dat zij tegen die tijd blijer zijn met de dagelijkse bezoekjes van de verzorger die liefdevol de incontinentieluiers rondbrengt, dan met de managers in te grote broek.