Ik stond naast het bureau van mijn collega en mijn lichaam maakte een beweging. Ik niet. Even voorzichtig, dacht ik, maar het was al te laat. Pijn in mijn onderrug. Niet voor het eerst. Elk jaar wel een paar keer, na een week is het over.
Waarom weet ik eigenlijk niet, maar deze keer was de pijn toch aanleiding om de dokter te bellen. Die krijg je natuurlijk niet aan de telefoon. De assistente deed ontzettend haar best om een afspraak te voorkomen. Misschien moeten assistentes eerst even kijken hoe vaak de patiënt de afgelopen 50 jaar heeft gebeld. Ten einde raad gooide ik nog twee andere kwalen in de strijd, waarop ze concludeerde: ‘Ik begrijp dat u echt een afspraak wilt’. &ellipsis;
