Nurse Education Today is het Engelstalige zusje van Onderwijs en Gezondheidszorg. Het juli 2007 nummer bevatte 19 artikelen, tesamen zo’n 149 interessante pagina’s. De hierboven gegeven link, biedt de mogelijkheid om samenvattingen (abstracts) van de artikelen (in het engels) te lezen. Aan het downloaden van gehele artikelen zijn helaas kosten verbonden. Via diverse mediatheken/bibliotheken is echter gratis online toegang mogelijk. Wie weet wel binnen uw instelling! Ik geef u een weergave in vogelvlucht.
Mijn aandacht werd al snel getrokken door een kritische evaluatie over de ‘nurse lecturer’ (verpleegkunde docent) en haar rol in de praktijk. Hoe kan zij het gat tussen theorie en praktijk dichten? Mogelijk zou de ‘lecturer practitioner’ hier een bijdrage aan kunnen leveren. Vrij vertaald is deze laatste een soort praktijkdocent. Ook interessant vond ik het artikel over publiceren. Steeds vaker worden verpleegkundigen ‘gepushed’ om een artikel te schrijven. Tips en trucs voor een publicatie worden ter aanmoediging gegeven. Helaas blijft het vaak een zaak van ‘trial and error’. Een vergelijkend onderzoek tussen verpleegkunde en medische studenten naar conflict oplossende aanleg, biedt geen verrassende, maar wel een leuke uitkomst. Verpleegkunde studenten hebben significant meer conflict-oplossende aanleg. Dit blijkt onder andere uit hun empathie, luistervaardigheden en behoeftegestuurde benadering. Maar dat wisten we natuurlijk al. In een literatuuroverzichtsartikel (review) werd getracht om de spannende vraag te beantwoorden of Probleem Gestuurd Onderwijs (PGO) daadwerkelijk kritisch denkende verpleegkundigen opleverde? Hoewel de literatuur schaars was, werd er geen wetenschappelijk bewijs gevonden dat het kritisch denken van studenten, ondanks PGO, veranderde. Ook werd er verslag gedaan van een project in Australië waarin de verpleegkunde opleiding volledig digitaal werd aangeboden, het zogenaamde ‘WWW-project’. Studenten waren enthousiast (vooral de reeds computervaardige), hoewel sommige het directe contact met de docent misten. In een andere literatuurstudie werd antwoord gezocht op de vraag op welke wijze een curriculum het beste zou kunnen bijdragen aan de houding van verpleegkundigen ten aanzien van mensen met beperkingen. Een combinatie in het curriculum van theorie over benaderingswijzen en daadwerkelijk contact met deze mensen met een beperking leverde de meest positieve houding van deze verpleegkunde studenten op.
Het belang voor verpleegkundigen van ‘een leven lang leren’ wordt regelmatig benadrukt in de literatuur. De hoogste tijd dus voor een concept analyse, dacht Lorraine Gallagher. In een artikel poogt zij het begrip ‘permanente educatie’ voor verpleegkundigen te conceptualiseren, en de rol voor de professionalisering van het verpleegkundig beroep hiervoor te verkennen. Een laatste artikel dat ik wil noemen betrof een onderzoek naar de problemen die verpleegkunde studenten ervoeren met hun praktijkopleiders in Turkije. Negatieve feedback, communicatieproblemen, slechte begeleiding, inadequate assessment en het te druk hebben(‘overload’) waren de belangrijkste problemen. Praktijkopleiders werd aanbevolen hun informatie af te stemmen op de verwachtingen van studenten, hun positieve feedback te verhogen en kritisch te kijken naar de werkdruk van deze studenten.